jajacek

Fakt że jeździłem na Conti Race King Race Sport 2.25 i po wymianie z całkiem dobrych, całkiem szybkich Spec Fast Trak różnica była odczuwalna od razu. A wiem po sobie że odczuwam przynajmniej z 5W różnicy. Natomiast wersja RaceSport, której używałemmiała papierowe ścianki, które momentalnie ulegały uszkodzeniu więc trzeba by kupić wersję Protection, którą bardzo chwali mój ścigający się kolega mechanik. Ale jest to opona dla lekkiego użytkownika bo przy moich 90 kg kompletnie nie miała przyczepności i wróciłem do Fast Trak. Na szutry zajebista. W las nie. No i bardzo długa żywotność bieżnika w przeciwieństwie do np. wyścigowych Schwalbe. Węższa opona to więcej pompujesz i trochę inaczej się układa na obręczy. Race King IMO są optymalne dla obręczy 25 mm. Różnica między 2,35 a 2,1 znikoma. Waga opony lżejsza. W lekki teren 2.0 czy 2.1 spokojnie wystarczy. Jeździłem tak latami.

Mam Tiagrę 2x10 w przełajówce Speca przerobionej na gravela i kultura zmiany przełożeń jest naprawdę w porządku. Z moich doświadczeń na ramie aluminiowej z alu 6061 jeździ się nędznie. Jest cieżka i jakaś tak "dębowa". Więc jak dla mnie albo rama z alu typu premium albo karbon. Tak swoją drogą wjechałem i zjechałem na Stelvio, Grossglockner i dziesiątki innych alpejskich przełęczy na hamulcach obręczowych, nigdy nie miałem problemu z hamowaniem i nigdy z tego powodu nie zaliczyłem gleby. Więc hamulce tarczowe naprawdę nie są niezbędne w górach. Zalecałbym je tym którzy ważą stówę albo nie mają doświadczenia w jeździe po górach albo jeżdżą często w deszczu albo chcą robić wariackie zjazdy na pełnej prędkości. Ale wtedy tylko tarczówki hydrauliczne wysokiej jakości z dobrymi tarczami. Mają lepszą modulację i można hamować później niż na obręczowych ale cienkim gardłem nigdy nie jest siła hamowania tylko przyczepność. Ich wadą jest potrzeba częstszego serwisowania, zapowietrzanie się, częstsze zmiany klocków, wyginanie się tarcz pod wpływem temperatury, częste, irytujące ocieranie klocków o tarczę.

Jakieś linki? Claris to do muzeum się tylko nadaje. Ramy Speca z alu E5 to ramy typu premium. Bardzo dobre i bardzo lekkie jak na alu. Mam taką w gravelu. Miałem kilka przedtem w crossach i w MTB.

W Chisel Expert 2018 którym jeździłem, była mega komfortowa.

Zostaw Chisela jak masz las. Jeździ się dużo lepiej niż Attention. Dziś gravelem przeleciałem 100 metrów po korzeniach i już mi się odechciało :) Natomiast jako zimówka na asfalt jak najbardziej.

To nie ładne fotki są powodem. Po pierwsze oszczędza to kupę watów a po drugie to kolarz zawodowy jest codziennie masowany i owłosienie w tym przeszkadza a poza tym co chwilę ma kraksy i wszelkie uszkodzenia skóry łatwiej się goją na ogolonej skórze i łatwiej jest aplikować opatrunki.

Kolega mający 168 wzrostu jeździ na MTB KTM rozmiar M 17,5 cala. Koleżanka mająca 164 miała M i był zdecydowanie za duży i zmieniła na S 15.5 cala, gdzie przymierzała Kellys Gate 15,5 cala i był idealny. Ale ostatecznie jeździ na Kross 16,5 cala z kołami 27,5. 168 to jest granica S i M. Dużo zależy od proporcji, przyzwyczajeń i potrzeb. Jakieś mierzenia podudzia to jakieś dziwne metody. Kluczowe są wzrost, przekrok i zasięg ramion. Jak ma zasięg ramion większy niż wzrost to raczej M. Jak taki sam lub mniejszy to raczej S. It’s possible that your height and inside leg measurements will put you in-between two size categories. In this case, your upper body should be the deciding factor in selecting the best sized bike for you. This is because your upper body dimensions determine your reach and how far you have to stretch along the top tube of your bike. To work out if you have a long or short reach you’ll need to establish your ‘Ape Index’ (arm space minus your height). If you have a positive ape index (your arm span is greater than your height), then I’d suggest you go for the larger of the two bikes sizes If you have a negative ape index (your arm span is less than your height), then I’d suggest you go for the smaller of the two bike sizes Example: Arm span (160cm) minus Height (155cm) = Ape Index (5cm) In this example, the subject has a positive ape index and would probably be more suited to the larger of the two bikes.

Dobra cena za tego Caada. Inna rzecz że podobnego ale z Decathlonu sprzedawałem za 1400 na Campagnolo 3x10

Nigdy z tytułu wpinania karbonowej ramy w trenażer nie mieliśmy problemu ani nie znam nikogo co miał. Ale rowery z badziewnego karbonu typu Canyon i Trek to może i bym nie wpinał. Vento spoko, może być.

Cokolwiek co ma ramę, klamki na 11x i siodełko :) Aczkolwiek co to ma znaczenie czy masz na trenażerze kasetę 11x czy 9 lub 10x? Potrzebujesz jakąkolwiek szosę czy przełaja z korbą i prawą klamką. Kolega sprzedaje używane szosy ale za 2k to chyba nic nie ma a jakichś badziewi nie sprzedaje. A może kupić po prostu jednak tanią szosę na 11x i mieć ją na trenażer i jako alternatywę na lato? Za 3k kupisz już alu na 105. Spójrz np. na Centurion na OLX. Spytam kolegę co ma na ten wzrost. Może też być rama L, 56 jak przełajówka czy szosa. Ja jeżdżę na starej przełajówce L56, przerobionej na gravela mając 175 wzrostu. Zależy jaka geometria. Dwie szosy mam M, 54.

Cube Attention to nie jest rower MTB. To jest trekking/cross na kołach MTB. Znam go dobrze bo kolega ma taki. Siedzi się jak na holenderce. Merida Big Nine 500 też rekreacja ale chyba nie aż tak. Spec Chisel ma sportową geometrię podobnie jak Merida Big Nine Lite, tylko bardziej nowoczesną. Oba te rowery to klasa entry level race. O Cues usłyszałem parę dni temu od mechanika. Ma zastąpić te badziewne grupy Shimano poniżej Deore. Czyli odpowiednik Sram SX.

Odpowiedź brzmi tak w obu przypadkach.

Jechałem tę starą pętle w Bukowinie. Nie da się ukryć że ten kawałek w Gliczarowie był bolesny jak ktoś ma dużą wagę i brakuje mu przełożeń. No i był tam bardzo niebezpieczny zjazd w stronę zakopianki. Czy szersze opony wpływają na bezpieczeństwo? Wątpię. Akurat przygotowuję się do napisania artykułu na temat opon na zagranicznej grupie gdzie jest 160 tys użytkowników. Bo u nas to trochę szkoda czasu. Nawet na grupie FB Rowerowe Porady gdzie Łukasz (admin) zrobił mnie moderatorem, pogoniono mnie jak chciałem coś z sensem napisać i powiedziano mi że to jest grupa służąca do zadawania pytań :) Są dwie kwestie. Szybkość i komfort. Komfort jest lepszy na szerszej oponie. Przyczepność jest związania z ciśnieniem i zastosowaną mieszanką gumy. Jeśli chodzi o szybkość to opona musi być dostosowana pod obręcz. A każda obręcz jest zoptymalizowana pod konkretną szerokość opon.

Instrukcja którą @Pepe75 podlinkował jest bardzo dobra. Ja kupiłem Squirt w wersji zimowej. Moim zdaniem jest trochę za rzadki. Używałem podobnego do niego Momum i wydawał mi się lepszy. Recon Gold według cytowanego przeze mnie poważanego serwisu Spider Supensions jest o 2 klasy lepszy od Manitou Markhor.

Co do hamulców to gość mówił że ma już trzeci komplet. Tym razem Hope. Po analizie stwierdzam że do sporadycznych wypadów kupno takiego roweru nie ma żadnego sensu. Nawet jakbyś zapłacił 100 Euro dziennie za wypożyczenie (a wypożyczy się zapewne wiele taniej na całą długość urlopu) to w dystansie kilku lat wypożyczenie i tak wyjdzie taniej. Natomiast chodzi mi głowie gravelo-szosa elektryczna do jazdy po Alpach. Nie ma kosztów serwisowania zawieszenia. Reszta to takie same koszty jak w rowerze szosowym czy gravelu.

Na Zero Friction Cyling możesz się dokształcić

Jak jestem totalnie bez formy i/lub nie jeżdżę w żadnych grupach to nie. Jak jeżdżę już ok. 30 km/h to oczywiście. Nie mówiąc o tym że w przypadku gleby rany się szybciej goją, łatwiej też wsmarować olejek startowy rozgrzewający (tak, są takie rzeczy :) ) i mniej go trzeba użyć. Ile watów to oszczędza? Odpowiedź może zaskoczyć: Aero Tip - Shaved Legs – Swiss Side

Z czego wynika że nie ma roweru do wszystkiego :) I że gravel nic nie robi dobrze ani nic nie robi źle. Nie jest to rower do szybkiej jazdy. Sądzę że waga ma też duże znaczenie. Lekki człowiek 60-70 kg może nawet polecieć nim po w miarę gładkich singlach. Ktoś ważący 80-90 się na nich umęczy na rowerze bez amortyzacji.

Jagwire Pro są takie, Yokozuna. Pewnie parę innych by się znalazło. Compressionless housing.

Całkiem przyzwoity rower. Rama kiepska ale na początek spoko. TRP Hy-Rd to podobno najlepsze hamulce na linki, jak twierdzi mój kolega.

Adamkiewicz, którego kategoryzuję jako pro-amator, napisał takie podsumowane sezonu: Podsumowanko… Z początkiem roku, wzorem z poprzednich lat, szukałem słońca . Trochę na wyspach, czasem na lądzie . Chodziło głównie o to, żeby nakręcić km w ciepłym Wyszedł solidny fundament . Wiosna bez większych fajerwerków . Mniejsze wyścigi, żeby łapać powoli nogę . Wartymi wspomnienia są dwa starty! U sooomsiadów i Orlen w Arłamowie. W Aachen zaliczyłem dobry start, na metę wpadłem 23 , a było się z kim ścigać . Papa ogarnął logistykę i wyszedł dobry weekend ! W Arłamowie kończę 2gi . Czerwiec to delikatne podbicie formy w Livigno . Następnie kilka startów kontrolnych i ,,wakacje” . Lipiec - Tak, wakacje, ale tylko z nazwy, bo poleciałem z moim serdecznym przyjacielem orać na Majorkę . Bywało tak, że nie mogłem wrócić z treningu . Myślałem, że jestem w duq!e…. Tylko myslelem . Wróciłem do domu, żeby kolejnej doby pojechać do Nowego Targu . Tą historię już znacie . Było dobrze - latałem/wygrałem . Dalej to już nie było co kombinować, tylko dbać i pielęgnować to co jest . Po tygodniu Gravel w Świeradowie -9ty, znów w doborowym towarzystwie A w kolejnym TdPA , czyli mój CREME DE LA CEEME , w którym powtórzyłem wynik z 2021 roku Sierpień to trochę wolnego i czas na przemyślenia , wróciłem na rower po tygodniu wolnego. Miało być spokojne budowanie drugiej zwyżki na wrzesień/październik. Wyszło trochę inaczej, bo złapałem szansę , z której skorzystałem i zacząłem branżową edukację - czyli po sezonie . W wrześniu wpadłem jeszcze na Maraton do Walbetu - i ku swojemu zdziwieniu, zrobiłem coś nienormalnego . Coś o czym nigdy wcześniej nawet przez chwilę nie myślełem . Uważałem, że to nie moje klimaty. No i sobie pykłem 420km w 11:30h . Zapłaciłem za to dość srogo, bo przez kolejne dwa tygodnie byłem wrakiem człowieka i cieniem samego siebie . Na koniec jeszcze finał Orlenu w Bytowie . Dzięki mocnej drużynie , atakując z drugiej pozycji, wytargaliśmy zwycięstwo w całym cyklu - dzięki panowie. Leciałem już na oparach, sam nic bym nie wskórał - więc bardzo mnie cieszy ta wygrana . Od następnego dnia zabrałem się za bieganie . W październiku, zgodnie z tradycją, zaliczyliśmy Gardę na finał - jako podsumowanie . Było fajnie . No może poza tymi mandatami z Niemiec . W listopadzie trochę pobiegałem , nawet na poziomie . W planach miałem kilka startów przełajowych , ale palny znów się trochę pozmieniały . Położyłem się na treningu . Komiczna sytuacja . Nic nadzwyczajnego, taka sama gleba jak te wszystkie poprzednie . Jednak tym razem nie obyło się bez problemów . Połamałem obojczyk . No i żeby było ciekawiej, to nie tak normalnie, że sobie coś tam pękło, tylko oczywiście na kilka kawałków . Jestem już poskładany , najgorsze (chyba) za mną . Do końca roku na drugim biegu - bez gazu , a później się zobaczy . Z czego jestem najbardziej zadowolony Napewno z współpracy z Trenerem i dyscypliny, w której brnąłem do wyznaczonych celów . Co uważam za największy sukces 23 roku Wycieniowanie Ojjj TAK, ostatni raz tak chudy byłem 15 lat temu u t. Leszka . Naprawdę było mi ciężko odłożyć moje ulubione ciastki i czerwone . Największe rozczarowanie Brak udziału w Gravelowych MŚ, pod które ustawiałem cały rok . Tak bywa, są rzeczy ważne i ważniejsze . Odbije sobie za rok . Największa porażka Bez wątpienia ten nieszczęsny obojczyk, upadlający czas dla mnie . Naprawdę można było tego uniknąć . Największe skalpy * Kaczmarek Electric Krosno Odrzańskie * Miedwie * Nowy Targ Road Challenge * TdP Amatorów * Miejska Górka * Orlen Lang Team Race

Wszystko zależy z jakiego poziomu wytrzymałościowego się startuje. Mój młody trenował bez jeżdżenia na szosie od połowy listopada. Na szosę wsiadł na początku stycznia. A w połowie lutego ma już pierwszy wyścig. Potem będzie dochodził do formy metodą startową. Old school to się robiło długą bazę wytrzymałościową. Niestety takie treningi zabijały dynamikę. Teraz istnieje tendencja robić raz w tygodniu długie wyjeżdżenie, 5-6h a pozostałe treningi krótsze, lepsze jakościowo. Fakt że na TdP dramatycznie podniósł się poziom. Zwycięzca zeszłoroczny Adam Adamkiewicz trenował z trenerem mojego młodego, który zdobył ze swoimi zawodnikami kilkanaście medali Mistrzostw Świata. Gość się bardzo ściśle stosował do zaleceń. Schudł chyba z 8 kg co znacząco poprawiło efektywność zarządzania energią, został poinstruowany co i jak robić żeby mieć jak najlepsze parametry morfologiczne, spodziewam się że miał też dobrego dietetyka sportowego. Był wielokrotnie na zgrupowaniach zagranicznych, w tym na specjalistycznych zgrupowaniach wysokogórskich. No i był efekt. Ale ten program kosztował kilkadziesiąt tysięcy zł.

Napatoczyłem się dziś na gościa mającego mającego topowego elektryka Treka, fulla z baterią 500 Wh. Póki świeży temat to skrobnę parę słów, może się przyda. Rama: pękła raz zmęczeniowo. Trek wymienił Silnik Bosch: wymieniony 3 razy. Mówi że z grubsza ten silnik starcza na rok. Gośc jeździ 5k km rocznie Bateria: po 4 latach ma 70% oryginalnej pojemności Zasięg na baterii: 50 km Amor: był Fox jest Lyrik. Foxa oddał synowi bo był to amor, którego utrzymanie kosztowało 1500 zł rocznie. Kupił Lyrika i mówi że oczywiście amortyzacja nie taka ale koszt połowę mniejszy Korba : karbonową połamał, kupił alu Kasety: ma napęd SRAM AXS ale jeździ na kasetach GX bo tańsze Serwis pobłotnisty: po jednym weekendzie taplania się w błocie czy na bagnach, rower wymaga serwisu. Koszt 700 zł. Bagna i błota już odpuścił :)

Wkręcasz się :) To dobrze. Skończysz jak @Oskarr, który wkręcił w kolarstwo brata, narzeczoną i rodziców :) Ja bym brał XC 100 do bardziej ambitnej jazdy, EXPL 540 do turystyki. Ten biały kolo amora to faktycznie masakra.

Przychylam się w dużym stopniu. Aczkolwiek dzisiaj zrobiłem 2h gravelem :) Ale dlatego że jest to rower na syfiastą pogodę, w której szkoda mi szosy na dobrych karbonowych stożkach :)