Ciężki cross vs szosa

[Mociumpel]

Gdzieś na jakimś gremium speców wyczytałem pewna prawidłowość która stwierdza że:

1. najlepsza dla zdrowia jest taka kadencja przy której czujemy się dobrze (można oczywiście to zmierzyć i stwierdzić naukowo ale odczucia organizmu tez sa miarodajne) - oscyluje ona dla Kowalskiego właśnie w okolicach 60-75 (i nie jest to misiowa ani chomikowa) i rośnie wraz z wytrenowaniem do ok. 75-100 (wg moich spostrzeżeń ok. 80)
2. to co robią zawodowcy nijak się ma do świata nawet wytrenowanych amatorów - wydolność mocnego amatora to połowa tego co potrafi zawodowiec szczególnie w ekstremalnych podjazdach stąd porównywanie amatorskiego stylu jazdy do "zawodowego chomika" nie ma sensu.
3. uogólnianie nie ma sensu bo dobrze wytrenowany amator powinien umieć utrzymać "najlepsze dla zdrowia" czyli 75-100 jako "zakres pracy przełożeń" co sprowadza sie do jednego - umiejętność korzystania z przerzutek ...

4. tam gdzie kończy się świat amatorów tam ... nie ma zdrowych osiągów - wszystko co poza "zdrowa amatorką" wykracza poza pojęcie "zdrowy sport".

Ja na swoim rowerze z racji braku możliwości "stania i dopychania" ciężarem ciała "zmuszony" zostałem do nieco szybszego kręcenia - ponieważ muszę dźwigać wszystko własnymi "nogamy" prawie w każdej sytuacji (szczególnie na przewyższeniach podjazdy - lekkie także) mam z tyłu "o bieg niżej = większa zębatka". W efekcie potwierdzam jedynie że kadencja to sprawa względna a o wyższej zawsze można powiedzieć wtedy gdy wcześniej mieliśmy o 10-15 niższą.

Efektem powyższego jest "szybsze kręcenie" niejako w prezencie jako dodatek do typu roweru który posiadywam - czasem pojawiają się właśnie pytania czy muszę tak szybko pedałować aby dorównać swoim "składakiem" na 20 calowych kołach rowerkom na 28/29 calowych kołach - zazwyczaj odpowiadam że gdybym pedałował jak oni byłbym szybszy ? a pedałując szybciej lepiej dostosowuję prędkość do innych. Zazwyczaj wywołuje to konsternację ale tylko u tych co nie rozumieją zasad doboru przełożeń ?

Z góry zazwyczaj zawsze mam "o bieg mniejszą" ? ale to dlatego że lubię pośmigać.

[MaciejRutecki]

Myślę, że obawy niektórych o jakiś straszny rozrost łydek (szczególnie u pań) można rozwiać. Moja dziewczyna do niedawna (teraz ma dużo bliżej do pracy) jeździła tak jak ja min. 5000 km rocznie. Na wygląd jej nóg nie mogę narzekać. ? Z resztą popatrzcie na naszą Maję Włoszczowską, której figurze nie można raczej nic zarzucić. Zatem drogie Panie: jeździjcie. ?

 

@Mociumpel ma rację: na miejskim rowerze komfortowa prędkość, osiągalna przez każdego dorosłego człowieka to 20km/h, dla wprawionych 25 km/h. Zakładając średnią z dłuższej trasy i która nie wiedzie przez centrum miasta (światła, przejazdy itp.)

[unavailable]

@Mociumpel no to żeś mi ego podbudował z tymi statystykami ? Jeśli idzie o jazdę na stojąco, to w ogóle nie praktykuję. Jak byłam dzieckiem, a teraz jakoś mi kompletnie niewygodnie. Jak wysiadam, to i tak zawsze pierwsze jest serducho, a jemu żadne stanie nie pomaga... chyba że na poboczu ?

Z tymi przerzutkami święta prawda, choć w sumie naprawdę nie rozumiem tego, że ludziom ogarnięcie tematu może sprawiać aż taki kłopot... pewnie na tej samej zasadzie, jak nikt za bardzo nie rozumie, że 1cm w tę lub tamtą potrafi mi zepsuć całą przyjemność z jazdy na rowerze ? W każdym razie u mnie jest to tak intuicyjne, jak zmiana biegów w samochodzie - tam zmieniam je zawsze na słuch, a na rowerze zgodnie z tym, co mi podpowiada organizm (no, oczywiście czasem pewne odstępstwa podyktowane logiką się zdarzają, wiadome, ale mówię o przeciętnej).

[Mociumpel]

Nie namawiam usilnie ale jak CI serducho wysiada to ... zmień rower ? na taki bardziej płaski - nogi na wysokości serca to zero pracy - krew sama płynie do nóg i z powrotem ?

[unavailable]

Ja mam chyba takie serducho... albo taki temperament - potrafię je wykończyć na basenie kraulem, choć niby wszystko jest na tej samej wysokości. Powiedziałam sobie jednak, że nie będę się tym za bardzo przejmować i lepiej umrzeć młodo, ale przeżyć życie, niż dożyć późnej starości trzęsąc portkami i żałując, że się nie spełniało marzeń.