Hmm Opory powietrza na rowerze szosowym są zdecydowanie największym czynnikiem hamującym ruch – przy prędkościach powyżej 25 km/h to ponad 80–90% całkowitych oporów. Dodanie owiewki aero (fairingu) może je zmienić, ale zależy to od konstrukcji. 1. Bez owiewki (typowy rower szosowy, zawodnik w pozycji „aero” na lemondkach) Współczynnik oporu (CdA): ok. 0,25–0,30 m² (zależnie od pozycji kolarza). Przykład przy 40 km/h: moc tracona na opór powietrza to ok. 250–280 W. Kolarz pochylony, z wąskimi ramionami, zyskuje sporo względem jazdy „na klamkach” (gdzie CdA może być 0,35–0,40 m²). 2. Z owiewką aero (fairingiem) Mała owiewka (np. na kierownicy, jak w rowerach torowych do prób prędkości lub rowerach ligowych) może zmniejszyć CdA nawet o 10–20%, czyli np. z 0,28 m² do 0,23 m². Przy 40 km/h oznacza to oszczędność rzędu 25–50 W. Duże owiewki (pełne osłony, jak w rowerach typu recumbent z fairingiem) potrafią zejść z CdA nawet do 0,05–0,10 m², co pozwala przekraczać 100 km/h przy mocy, jaką normalnie generuje amator (250–300 W). 3. Potencjalne minusy owiewki aero Waga (kilka setek gramów do kilku kg). Wrażliwość na wiatr boczny – przy bocznych podmuchach owiewka może być wręcz niebezpieczna. Regulaminy wyścigów UCI zabraniają stosowania owiewek (poza specyficznymi konstrukcjami torowymi z homologacją). Podsumowanie Bez owiewki: klasyczny szosowiec w pozycji aero → CdA 0,25–0,30 m². Z owiewką: mała fairing → spadek CdA o 10–20% (oszczędność ~25–50 W przy 40 km/h). Pełna owiewka (rekordy prędkości): CdA nawet 3–5 razy mniejsze niż na szosie.