Napisał dziś do mnie Piotr, czytelnik Rowerowych Porad. Z racji wysokich temperatur za oknami, chciał podzielić się z Wami swoją historią. Przestrzec przed upałem i uświadomić, że z gorącem nie ma żartów. Przyznam szczerze, że jego historia przypomniała mi, ile razy ja sam stawałem na granicy przegrzania. Z głupoty, z „jeszcze kawałeczek, jeszcze jeden kilometr”, czasem ze złego zaplanowania trasy. Kilka razy zdarzyło mi się ledwo dojechać do domu, z gotującymi się stopami w butach i delikatnymi zawrotami głowy. Nie chcę Was straszyć, jazda w ciepłe dni też może być przyjemna, ale myślę, że warto przeczytać tę historię. Oddaję głos Piotrowi, a wszystkich Was przy okazji zapraszam do wpisu o tym, jak sobie radzić z upałem na rowerze.
Tydzień temu w sobotę, wybrałem się rowerem na wypad dookoła Ślęzy. Sam jestem z Legnicy, więc była to dla mnie trasa około 150 kilometrów, gdyż wracałem niekoniecznie najkrótszą drogą. Rok i dwa lata wcześniej, również przemierzyłem taką trasę, nawet gorzej przygotowany, niż tym razem i to w większej temperaturze niż tym razem.
Jednak nie dokręciłem ostatnich 15 kilometrów, gdyż wyczerpałem się totalnie i musiałem skorzystać z podwózki siostry. Trzy godziny później byłem już w szpitalu, mając 41 stopni gorączki.
Ekstremalne PRZEGRZANIE, lekkie odwodnienie i ogólnie – jak stwierdził lekarz – ekstremalne wycieńczenie organizmu. Ekstremalne, bo zwykłe byłoby zdecydowanie nieadekwatne w tej sytuacji.
Niby przygotowany byłem dobrze. Najpierw 0,7 litra domowego izotoniku z zieloną herbatą z małą ilością soli, 4 plastrami cytryny, a zamiast cukru miód (przepis na domowy izotonik – dop. Łukasz). Później uzupełnianie płynów w postaci 0,7 litra wody. Później litr soku, akurat był porzeczkowy. Kolejny przystanek i 1,5 litra wody. 0,7 litra do bidonu, ponad pół litra w siebie i trochę na omycie twarzy i ochłodzenie. Potem jeszcze 0,3 litra gazowanej, bo tylko taka była w wioseczce jednej. Do tego Sezamki, baton snickers. Kanapka z pomidorem i serem na maśle i tyle. Na głowie nic nie miałem, jak zwykle z resztą.
Ubiór: koszulka potówka z krótkim rękawem, + przewiewna koszulka techniczna biegowa. Potówka dlatego, gdyż wyjeżdżając było około 18 stopni i zanosiło się na deszcz. Było raczej chłodno, ale dusznawo. Wyjechałem około 8 rano. Po drodze do południa minęło mnie pięć, dziesięciominutowych kapuśniaczków. Dość by zmoczyć, ale nie dość by przeszkadzać w jeździe. Później wyszło słońce i rozpogodziło się. Zrobiło się duszno.
Całą drogę nie czułem większego zmęczenia niż zwykle, do ostatnich chwil. Fakt, zwolniłem lekko, gdyż od Strzegomia w stronę Legnicy teren był bardziej pagórkowaty, więc siłą rzeczy wolniej mi się miejscami pedałowało. Niemniej jednak, to był kolejny przystanek chwilowy, taki na pięć minut. Usiadłem sobie na chwilę i już wiedziałem, że nie usiądę znów na rower. Zrobiło mi się bardziej sennie niż słabo – tak bym to nazwał.
Od razu zadzwoniłem po siostrę po podwózkę. Wróciłem do siebie przed piętnastą. Temperatura 37,5. Po siedemnastej było już 41. Szpital – elektrolity, mała glukoza i paracetamol – wszystko dożylnie.
Opisuję tę sytuację, żeby zwrócić uwagę innym rowerzystom, że to może się zdarzyć niespodziewanie. Mnie nigdy nic podobnego się nie wydarzyło, choć regularnie wybieram się na dalsze wypady. Do tego biegam też maratony i nieraz po nich też miałem drgawki, choć wtedy z wychłodzenia i zmęczenia, ale mijało po kwadransie.
Okres jest jak najbardziej wakacyjny i sprzyjający wypadom gdziekolwiek. Temat zatem też na czasie. Może mój przypadek przyda się w uświadamianiu czy edukacji czytelników bloga.
Pozdrawiam serdecznie,
Piotr
Na zakończenie kilka słów ode mnie. Bardzo się cieszę, że ostatecznie Piotrowi nic się nie stało i doszedł do siebie. Z tego co napisał wynika, że jechał bez nakrycia głowy, pił dużo na raz, a powinien mało, a częściej. Ale nawet to niekoniecznie uchroniłoby go przed odwodnieniem i przegrzaniem. Jazda w palącym słońcu może wykończyć dosłownie każdego.
Jeszcze raz wielkie dzięki Piotrze, za podzielenie się z nami tą historią.
@bobiko
Nie chowaj tej wiedzy w sobie – podziel się – czytelnicy tego forum będą wdzięczni i z pewnością skorzystają.
Ja już z góry dziekuję za pozyteczne informacje i cieszę się, że eksperckie grono doradzające na tym forum znów się powiększyło.
Pozdrawiam. bik4done
Tak czytam komentarze i kurcze dochodzę do wniosku, ze większość nie ma zielonego pojęcia o odpowiednim nawadnianiu w trakcie treningu czy długodystansowych wycieczek rowerowych, a także o przerwach i odpowiednim ubiorze łącznie z czapką / kaskiem.
Tez takie błędy popełniałem, ale nigdy nie zdarzyły takie przypadki, w których musialem skorzystac z pomocy innych osob.
90km, rozpoczęte o godzinie 16:00 przy wysokich temperaturach, 1,5 litra izotonika, żadnych negatywnych objawów. Bez żadnej ochrony głowy.
Magiczny sposób? Początek trasy w lesie który daje cień ;)
Wczoraj – 60km miastem w południe, bardzo mało cienia, dużo stania na światłach.
1,5l wody poszło w małych łyczkach i często.
Czapka + potówka+ koszulka kolarska
Po powrocie rozbolała mnie głowa, trochę jak na kacu. Stawiam na odwodnienie/przegrzanie.
Chyba następnym razem postawię jednak na izotonik. Wcześniej często robiłem takie dystanse, ale raczej częściowo lasem, bez cienia i z częstymi postojami jednak gorzej to znoszę.
@Michał – nie da się poprawiać komentarzy, bo to wymagałoby ode mnie instalacji bardziej skomplikowanego systemu. No i tak trzeba byłoby zakładać sobie konto itd. Jest jak jest, poprawiłem Twój komentarz, żaden problem :)
@Jacek – poprawne ustawienie siodełka jest cholernie ważne. I nie można ot tak sobie „2 cm w tą czy w tamtą”. Bo to się właśnie może szybko skończyć bardzo nieprzyjemną kontuzją.
Pewnie się narażę większości, ale powiem, że w największe upały jeżdżę w technicznej koszulce z długim rękawem i w kasku, zaś problemy i niemiłe objawy, o których mowa – są mi obce.
Dlaczego?
Pewnie fizjologowie będą mieli inne zdanie, ale ja tłumaczę to sobie tak:
Po pierwsze i najważniejsze – regulator temperatury ciała jest w głowie. Dlatego nakrycia głowy są tak ważne.
W upały – pianka amortyzująca pod kaskiem zatrzymuje nieco wilgoci, która przez nadmuchiwane powietrze rozprowadza po czaszce i paruje odbierając ciepło od skóry. Tworzy się mikroklimat, który chłodząc czaszkę nie pozwala regulatorowi na nadmierne pocenie całego ciała. Natomiast to, co wypocę – jest utrzymywane dzięki koszulce termicznej (używam koszulki biegowej).
Sztuczka działa również podczas biegania w upały – ubieram białą czapeczkę techniczną z długim daszkiem i długi rękaw (ten sam co na rower).
Chłodzenie czaszki jest podobne, ale dodatkowo – w czasie biegu wilgoć jest transportowana POD DASZEK i tam paruje – chłodząc całą twarz. Czarny spód daszku nie powoduje odblasków światła i sprzyja parowaniu cieczy. Kto nie wierzy, niech spróbuje.
Sam jestem ciekaw, czy moje spostrzeżenia to jakaś autoterapia, czy fakty.
:-)
Straszne te wasze historie! Wydaje się, że większość to brak przygotowania i świadomości za to fantazja ułańska :)
Pochwalę się i ja moją głupotą z ostatnich tygodni – być może to temat na nowy artykuł.
Wybrałem się na niewielką przejażdżkę w okolicy – rower cross, żadnych terenów, głównie asfalt i utwardzony szuter – uznałem, że nieco podwyższę siodełko aby mieć trochę „szybszą” pozycję.
Tak też zrobiłem. Jeździło się świetnie.
3 godziny po powrocie niesamowicie rozbolały mnie nogi, ścięgna, kolana, pojawiły się bóle jakby reumatyczne w całych nogach, aż do bioder. W stopach również. Ledwo chodziłem. Masakra jakaś…
Po 5 dniach poszedłem nawet do lekarza. 8 dni później przeszło.
Zrobiłem pomiary – trochę przesadziłem – ok. 2cm za wysoko siodełko, do tego przesunąłem się prawdopodobnie za bardzo do przodu – powierzchnia rzepki była przed osią pedału.
Nigdy więcej..
Nie miałem świadomości, że tak łatwo można zrobić sobie takie kuku bez sygnałów podczas jazdy.
Pewnie gdybym zrobił jakąś poprawną rozgrzewkę problem byłby mniejszy… ale nie zrobiłem tym razem…
Ku przestrodze innych!
Pisałem tutaj przy okazji któregoś tematu kilka tygodni temu o mojej jeździe przy +37 stopniach i słabym samopoczuciu pomimo płynów. Od tamtej pory staram się jeździć rano lub wieczorem.
Ostatnio spędziłem mimo to 5h przy wysokiej temperaturze (ok. 34C) w środku dnia na rowerze i tym razem nie czułem problemów, ale idealnie nie było. Pewnie dużo zależy od dnia, od diety i samopoczucia, ale pomimo płynów ochrona głowy (kask) przed słońcem jest bardzo ważna.
Jak przy każdym sporcie zdrowy rozsądek i minimum wiedzy jest niezbędne zwłaszcza w niekorzystnych warunkach. Do tego warto znać swoje ciało, ektomorfik będzie zużywał ogromnie dużo energii w porównaniu np. do endomorfika ze względu na dużo szybszy metabolizm. Nic nie jest tak proste jak się na początku wydaje, nawet „zwykła” jazda na rowerze.
A ja przedwczoraj przejechałem dystans ok. 130km- większość w słońcu. Zastanawiałem się- po co mi ten kask i, że w taki upał fajnie byłoby jechać bez. Wiadomo- pęd wiatru by chłodził głowe i jechałoby się jeszcze lepiej. Moje postanowienie było- za tydzień, w trasę ok. 160km, jadę bez kasku… No, ale po przeczytaniu tego posta to chyba się na to już nie odważę.
Dzięki za ostrzeżenie.
Woda to podstawa (oraz nakrycie głowy i rowerowe ciuchy – jazda w bawełnie w pełnym słońcu przy temp 30+ to pomyłka). Kiedyś nie miałem nawyku brania ze sobą wody nawet na krótkie dystanse. Ot, 15km po osiedlu to banał, a zaledwie po 12km ktoś mi odciął prąd.
Siadam na trawniku, mroczki przed oczami, igiełki w palcach, zawroty i ból głowy. Nie miałem wtedy kompletnie pojęcia co mi jest, dopiero później poczytałem i okazało się że dostałem udaru termicznego. Trochę posiedziałem, trochę przeszło i jakoś się doczłapałem do domu. Bardzo nieprzyjemna sprawa
W sobotę zrobiłem 230 km w 13 godz wypiłem 4 litry wody w tym 1.5 l napoju nawadniającego dla kolarzy żadnych problemów ani z odwodnieniem czy bólem nóg. Problem w tym, że jeździsz bez nakrycia głowy i przegrzewasz mózg.
Wczoraj 35km z czego 25 w lesie lub na polnej drodze. Kiedy jechałem po piaszczystej trasie gdzie dookoła miałem pola zaczęła mnie boleć głowa. Trochę się wystraszylem, wyjechałem ponownie do lasu, oblałem głowę wodą, napiłem się i wróciłem. W drodze do domu trochę brakowało mi siły, ale jakoś dojechałem bez poważniejszych konsekwencji. Dzisiaj jest dobrze. Dodam, że przecież to nie była jakaś długa trasa, jeździłem dużo dłuższe, ale brak nakrycia głowy i temperatura ponad 30° zrobiły swoje. Wypiłem ok. litr wody.
Bardzo przepraszam za literówki w moim poprzednim poście, oraz częściowy brak znaków diakrytycznych. Zjadało mi litery. Shift + ctrl nie pomogło, musiałem przeładować system. Swoją drogą szkoda, że zwykły user nie może edytować posta, jak nasadzi kulfonów.
W minioną niedzielę pojechaliśmy z żoną na małą przejażdżkę po Łagiewnikach (kto z Łodzi, ten wie). Z domu wyruszyliśmy, a jakże o 13:00. Słońce w zenicie, upał 32 stopnie. Mieszkam w okolicy ul. Liściastej, więc na początek do Zgierza, na pierwszych światłach za „dołkiem” w lewo, do Łagiewnickiej, długi zjazd, w prawo i potem dwa kilometry lekkiego podjazdu do klasztoru Franciszkanów. Tam pierwszy postój. Dalej przez Łagiewniki, przez las i do domciu. Całość ok. 22 km. Niby nie tak dużo.
Na rowerze jeżdżę od 3 miesięcy, mimo dużej masy powoli chudnę i łapię formę. Podjazdy które na początku wywoływały u mnie stan przedzawałowy, teraz pokonuję ze śpiewem na ustach (dosłownie :) ). Dziennie pokonuję 15 – 30 km, więc 20 do Łagiewnik i z powrotem nie wydawało się niczym szczególnym.
Woda z sokiem do bidonu (0,6 l), butla z wodą do plecaka (1,7 l), dwa banany, baton Lion (wraaaaa!), kocyk i w drogę. Po przejechaniu pierwszych 10 km i dojechaniu do klasztoru, pierwszy postój. Na całe szczęście! W zasadzie nie miałem siły jechać dalej. Potwornie spocony, plamki przed oczami, gardło wyschnięte na wiór. Cały bidon w siebie, banan, baton i pół godziny odpoczynku. Potem dalej w drogę, ale już powoli, na odciętym prądzie. Kompletny brak sil.
Na szczęście pojawiła się burza, deszcz, spadek temperatury i prawdopodobnie tylko dlatego dojechałem do domu. Do wieczora zdychałem przed tivi, dopiero pies zmusił mnie do wyjścia na wieczorny spacer. Makabra jakaś.
Nikomu, a zwłaszcza ludziom w pewnym wieku nie polecam jazdy w upał i w pełnym słońcu.
Pamiętam pielgrzymkę rowerową, kiedy to były upały po 30 stopni, a ponieważ ludzie mają baaaardzo różną kondycję, postoje były co chwilę – i to one najbradziej męczą (dobrze, jeśli tylko męczą) w czasie upałów. Moja rada jest prosta: unikać jakichkolwiek niepotrzebnych postojów, a już zwłaszcza w słońcu. Podczas jazdy (im szybciej, tym lepiej) nie czuć upału tak bardzo.
Kolejna kwestia to dobór trasy: nie powinna mieć długich podjazdów, za to świetnym pomysłem są trasy przez las. Napój? Zimny, ale bez przesady, bo gardło może boleć… Wody smakowe są OK, bo nie chce się po nich bardzo pić. Zużycie 2-2,5 litra na 100 kilometrów to normalka w upałach rzędu 30 st.. Aha.. oczywiście zero alkoholu!!!
Dojeżdzam do pracy 12 km na rowerze.
Dziś rano przed wyjściem wypiłem ok 0,5 litra wody, a w drodze (ok. 35 minut) litr wody z izotonikiem. I nawet w takich lekkich warunkach czułem, że organizm szybko traci wodę. Zaraz po dojechaniu do pracy woda i jakoś się ogarnąłem.
W takie dni jak dzisiaj trzeba bardzo uważać, nawet podczas rekreacyjnej jazdy. A przede mną jeszcze powrót…
Uważajcie na siebie.
P.S. @Łukasz – dzięki za przepis na domowy izotonik!
Ponad miesiąc temu 50 km w upale 30 st. C przy średniej ok. 23 km/h (grube opony, szosa, z podjazdami, dystans podzielony na pół z przerwą) skończyło mi się prawie zapaścią – po powrocie ciśnienie krwi 90/60.
Ale wyszedłem z tego… :)))
hej;) u mnie taki ciśnienie to norma , chyba ,że zacznę się konkretnie ruszać,
albo otoczenie mi skutecznie podniesie :)
A ja wam powiem – nie ma to jak zimne piwko i zdrowy rozsądek.
Dziś wyjechałem rowerem ok. 19:10 i wróciłem przed 21. Dystans 34 km – bez postoi (prócz świateł) Jestem z Wrocławia, celem był Las Pilczycki oddalony o 15km – trochę w terenie nie zaszkodzi. Bez żadnej rozgrzewki i przygotowania wyszedłem z domu z 0,75 oshee. Spociłem się potwornie, a po drodze kupiłem jeszcze raz to samo. Zdziwiło mnie to, że tak szybko wypiłem tą butelkę bidonu, zwykle starcza mi na ok. 50 km.
Warto pamiętać – pomimo, że temp. o tej godzinie spada, to i tak, przez tzw. zaduch nie jedzie się normalnie. Lubię pić dużo na rowerze, czasem nawet odczuwam, że tyle nie potrzebuję, ale warto.
w minioną sobotę wypiłem prawie 5 litrów wody niegazowanej mineralnej z czego 3l to było mieszane z izotonikiem (tzn. proszek, który skupuje w sklepach sporotwych). Oczywiśći\e piłem sekwencyjnie co 20-30min, w zaleznosci od potrzeby ale też zbytnio siebie nie oszczędzałem.
Do domu dojechałem cały ale 20min musiałem spędzić pod prysznicem zeby dojsc do siebie po prawie 10g i 200k przejechanych.
@Dawid – koniecznie bidon, butelka, camelback – cokolwiek z czego będziesz mógł popijać w czasie jazdy. Co kilka minut najlepiej.
Picie dużej ilości wody przed samą jazdą niepotrzebnie obciąża żołądek. No i szybciej zostaje usunięta z organizmu. Lepiej nawodnić się przed wyjściem z domu (pół litra wystarczy i to też nie na raz), a potem lepiej ten litr wypić po drodze.
Ja wczoraj, na szczęście, miałem tylko lekkie przegrzanie (temp. 31°C, trasa 20 km w jedną stronę, utrudnione oddychanie i dreszcze) i doszedłem do siebie po opłukaniu się zimną wodą ;)
Następnym razem wypiję więcej niż 1,5 l płynów na taki dystans :)
W sumie fakt, że może się to przytrafić każdemu, ale jednak gdyby dołożyć do tej historii kask na głowę (w celu ochrony przed bezpośrednim działaniem słońca) i coś w stylu camelbaka żeby pić częściej, a po trochu, to mogłoby być inaczej.
Z drugiej strony gratki za czujność – pojawiły się niepokojące objawy i prawidłowa reakcja – zamiast uporu w stylu „ja nie dam rady?” prośba o pomoc. To też jest bardzo ważne.
Mi się zdążyła podobna historia, po powrocie do domu z 100km trasy (nie jest to moja życiówka) czułam sie zmeczony bardzo ale jakos dałem rade. Podczas kąpieli nagle (mając sie ciepłą woda) zrobiło mi sie zimno w taki chorobowy sposób… Łóżko, dreszcze 38.6 gorączki. Mogłem miec za malo wody podczas wycieczki.
dodając ku przestrodze. Jestem krwiodawcą, po oddaniu się za czekolady trzeba ograniczyć wysiłek, no i też trzeba poznać jak organizm reaguje na utratę krwi. Ja raz po oddaniu, niedługo po skończeniu szkoły dostałem szansę dostania się do pracy. 10 km poza miastem, autobus nie pasował żaden – wskoczyłem na rower. Co to 10 km, przejadę w moment. Pod siedzibą firmy dosłownie spadłem z roweru. Szczególnie trzeba uważać jak pogoda jest taka jaką mamy teraz.
Czytałam ostatnio, co niestety mnie bardzo zmartwiło, bo sama biorę takie leki, że wszystkie proszki na alergię mogą zwiększać ryzyko udaru słonecznego, więc pisze tutaj o tym, bo to jest jakaś wiedza tajemna chyba (lekarz mi nic takiego nie mówił), a warto mieć to na uwadze.